نمی دانم تا به حال چه قدر به خودتان سرزده اید؟ چه قدر خودتان را زیر و رو کرده اید؟ چه قدر به عمق تان رسیده اید؟ چه قدر دانه به دانه ی انار دل تان را چشیده اید؟! می دانید... آدم باید یک بار هم که شده، خانه ی دل ش را نگاهی بیندازد! دلِ آدمی مثالِ انار است. همه ی انار ها نه، اکثرشان سرخ اند. اما تا اناری از درخت چیده نشود و ترک نخورَد، از درونش خبری نیست. دل آدمی باید چیده شود، ترک بخورَد. حتی باید مثل انار چلانده شود... خون ش در بیاید... دلِ آدمی باید از طاقچه ی خاک گرفته ی افکارمان برداشته شود. باید راز هایش برملا شود... اما نه پیش هر کسی... انار سرخ و شیرین سهم هرکسی نمی شود ...
+ ... وَاعٌلَموا اَنَّ اللهَ یَحُولُ بَیٌنَ اَلٌمَرٌءِ وَ قَلٌبِهِ ... و بدانید که خدا در میان شخص و قلب او حایل می شود( و از اسرار درونی همه آگاه است)... , 24 سوره انفال
